Film haniebny, oczywiście najgorszy w serii. Taki "Batman i Robin" filmów o Bondzie. Lista grzechów głównych:

1. Nadmierna ekscytacja jubileuszem (40 lat, 20-ty film). Skok na kasę - szaleńczy marketing, nieznośny product placement.

2. Rocznicowe obchody udzieliły się również scenarzystom. Zamiast skupić się na fabule, zdecydowali wtrącić jak największą ilość odniesień do poprzednich części serii.

3. Zatrudnienie takiego "fachowca" jak Lee Tamahori, który nie tylko nie sprzeciwi się woli producentów, ale wręcz pomoże nakręcić ten kicz. Tamahori stwierdził, że wzrorował na klipach MTV i Michaelu Bayu (sic!), co widać na pierwszy rzut oka.

4. Wybór autora tytułowej piosenki. Można było zaprosić wielkiego, zasłużonego dla serii Johna Barry'ego. Ze względów marketingowych postawiono na popularną piosenkareczkę (Madonna). Jej rzempolenia nie da się słuchać.

5. Główny przeciwnik Greaves - drętwy idiota, porozumiewający się ze światem za pomocą dziwacznych porzekadeł i one-linerów.

6. Kolejny wybór pod publiczkę - aktorska kukła, zwana Halle Berry. Kwintesencja plastiku jakim jest ten film. Twórcy katują nas postacią Jinx, dając tyle samo czasu ekranowego co Bondowi.

7. Bzdurne, kiczowate gadżety - wirtualne okulary, kostium Robocopa, czy wreszcie niewidzialny samochód (?!?)

8. Poza ciekawą sceną szermierki, sekwencje akcji raczej śmieszą, niż bawią. Dużo wybuchów i panoszące się CGI. Surfowanie na komputerowej fali to najbardziej tandetna scena w historii przygód agenta 007.

i tym podobne potworki, których szkoda czasu wymieniać. W okrągłą rocznicę postanowiono sprowadzić serię do poziomu plastikowo-komputerowej pulpy. Ocena dla tego filmu jest skandalicznie wysoka. Z czystym sumieniem stawiam 1/10.